Het enige anker in deze turbulente tijd ben je zelf. Wanneer je je humeur, de keuzes die maakt, hoe je je voelt laat afhangen van de wereld om je heen, wat anderen tegen je zeggen en vinden dan kom je bedrogen uit. Je raakt steeds verder van je eigen centrum en je verliest het contact met je eigen licht. Het licht is niet weg. Het is er altijd. Het is de zachte stem van kalmte, vrede, ontspanning. Deze stem is maar één beslissing verwijderd van je ervaring. Het besluit om terug te gaan naar je hart, om met je aandacht naar binnen te gaan in plaats van naar buiten. Het besluit om vanuit verbinding en niet vanuit angst te willen leven. Een anker te willen zijn in plaats van een speelbal. Je raakt steeds weer uit je centrum met alles wat er in je leven gebeurt, maar je kunt ook steeds weer terug. Het vraagt wat oefening. Net als met pianospelen. Maar het gaat steeds beter. In je eigen binnenwereld is de liefde, het licht, de zorg, compassie en de innerlijke vrede te vinden. Vanuit dit gevoel ziet de wereld er een stuk minder dreigend en gevaarlijk uit. Ik wens je vandaag ontspanning, plezier en genieten.