Het is soms moeilijk om in deze tijd van quarantaine met de beperkingen om te gaan. In je huis blijven, niet naar je werk kunnen, geen feesten bezoeken, geen festivals en theater. Het kan frustraties oproepen, oude angsten, ontevredenheid, woede. Maar er zit ook een uitnodiging in om vriendschap te sluiten met jezelf. Als je door de eerste frustratie heen kunt bewegen, kun je de ruimte in jezelf ervaren om stil te staan bij wat voor jou belangrijk is. Je wordt je weer bewust van de behoeften van je eigen lichaam, van de behoeften van de mensen om je heen. In plaats van groots en meeslepend te willen leven, met verre reizen en grote feesten, kun je je weer bewust worden van de vreugde, de vrede, de kalmte van het hier en nu. De diepe ontspanning van in de natuur zijn, de wijdsheid van de lucht, genieten van je huis, je tuin, de mensen met wie je woont. Als je het belangrijk vindt om een bijdrage te leveren aan het grote geheel, dan is het juist deze energie die zo helend is. We voelen vaak de noodzaak om grote acties op touw te zetten, de televisie erbij, maar ik realiseer me dat juist in het kleine alledaagse, de vriendschap, de zorg voor elkaar, de liefdevolle bejegening, de ruimte die we elkaar geven, dat juist daarin een enorme kracht en steun schuilt. In het kleine maken we het verschil voor onszelf en elkaar. En dat is iets wat we altijd kunnen doen. In een crisis kun je altijd een beroep doen op het gevoel van vrede. Niet de vrede aan het einde van een oorlog, maar de vrede die je terugvindt in de natuur. Verbind je met de vrede van een bloem of een (huis)dier en vul jezelf met dit gevoel. Je zult ontdekken dat de scherpe randjes van de crisis verdwijnen en dat er ruimte ontstaat om te onderzoeken wat je nodig hebt. Veel ontspanning en welbevinden toegewenst.